ششمین جلسه انجمن ادبی طبق روال هر هفته در تاریخ 05/04/1393 روز پنجشنبه راس ساعت 6/00 بعد از ظهر در سالن اجتماعات کتابخانه برگزار گردید.با توجه به اینکه ایام برگزاری کنکور بود لذا تعداد اعضای شرکت کننده نسبتا کمتر از جلسات گذشته بود

در ابتدای جلسه آقای ملایی مسئول محترم کانون ادبی توضیحاتی درباره چگونگی برگزاری هرچه بهتر جلسات  ادبی مطرح نمودند و از اعضا خواستند قانون حق مولف را حتما رعایت کنند و اعضا را به پرهیز از سرقت ادبی توصیه نمودند.و مقرر  گردید هر یک از اعضا اگر چنانچه مطالبی از دیگر شعرا و نویسندگان استفاده نمودند حتما با ذکر منبع در آخر ارائه ذکر گردد.

در ادامه هر یک از اعضا به ارائه آثارشان پرداختند.

خانم ها نگین وکیلی و زهرا بداغ آبادی و فاطمه حکم آبادی و خانم سحر ملایی و زهره رشیدی زاده هریک مطالبشان را به لطافت خاصی خواندند و از نظرات دیگران استفاده نمودند.

آقای محمد احمدی قطعه  از باب دوم کلیات سعدی خواندند با مضمون قناعت که بسیار زیبا بود.

آقای علی حکم آبادی طبق معمول ابیاتی در موضوع آریوبرزن سروده بود که طبق نظر آقای ملایی پیشرفت محسوسی بخصوص در زمینه قافیه و ردیف حاصل شده بود که از این نظر خوشحالیم.

آقای علی احمدی قطعه طنزی در مورد جام  جهانی و شکست تیم ملی سروده خواندند که خیلی زیبا بود و در ادامه می بینیم:

                                  هان شنیدم که تیم ملی ما               شیرمردان تیز و تند و رها

                               با لباسی سفید و سرخ و قشنگ        روی آن حک شده نماد پلنگ

                               بعد عمری حریف شغال شدند           عازم جنگ فوتبال شدند

                                سکه سکه ریال ریال ریال                 خرج شد بهر صنعت فوتبال

                                مالیات من وتو و دگران                       گشت یک توپ گردو چند  جوان

                                حاصل رنج و غصه دهقان                    دست های چروک کارگران

                                عرق زحمت و امید کسان                  حاصلش گشته باخت در میدان

                                 حیف و صد حیف از آن شنان پلنگ       حیف از آن تیز تک نشان قشنگ

                                حیف از آن مالیات پیرو جوان                کارگر، کارمند ، خرد و کلان

                               کاش می شد به جای نقش پلنگ         بر لباس سفید و سرخ قشنگ

                                نقش یک کارگر هویدا بود                     یا کشاورز روی آن ها بود

                                کاش می شد به جای همه هیچ          بعد سال نزاع و آخر هیچ

                                 یک نفر دست مردمان گیرد                 نه که اینگونه حالمان گیرد

                                 کاش می شد درون این میدان            عوض پول و سکه و نان

                                  عوض های وهای  بی حاصل              درد مردم دوا شود ای دل