نهمین جلسه انجمن ادبی ققنوس در ساعت 18/30 عصر روز پنجشنبه در محل سالن مطالعه کتابخانه مسروری برگزار گردید.

حاضران جلسه:

آقایان:رضا ملایی-علی احمدی-محمد احمدی-مهدی برقی-حسین  ملکوتی- احمد عابدی

خواهران:فاطمه حکم آبادی-زهره رشیدی زاده-سحر ملایی-زهرا بداغ آبادی-نگین وکیلی-ساناز حکم آبادی

شرح جلسه:

ابتدا آقای ملایی مسئول کانون ادبی ققنوس ضمن خیر مقدم به حضار و عرض تسلیت به مناسبت سالروز ضربت خوردن امام علی(ع)  

و اولین شب قدر جلسه را با خواندن سوره قدر آغاز نمودند.وسپس بنابر اعلام قبلی توضیحاتی پیرامون مولوی و سبک شعر وی دادند

و دو بیت بسیار زیبا در مورد مثنوی مولوی به شرح ذیل سروده شد.

                                من نمی گویم که آن عالیجناب               هست پیغمبر، ولی دارد کتاب

                                  مثنوی معنوی مولوی                             هست قرآن در زبان پهلوی

 سپس هیجده بیت معروف به نی نامه مولوی را در جلسه خواندند که نشان دهنده " افکار بلند عرفانی مولوی در قالب شعر و تمثیل"

هست.در ادامه آقای ملایی اشاره ای به بیت زیر داشتند که مولانا در کتاب مثنوی معنوی بیان داشته که بسیار زیبا و پر معنی می باشد

                                                          حاصل عمرم سه سخن بیش نیست        

                                                                                                           خام بدم، پخته شدم، سو ختم

درادامه هر یک از اعضای محترم به ارائه آثار خود پرداختند:

سرکارخانم ساناز حکم آبادی که در اولین حضور خود در جلسه درباره زندگی مولوی مطالبی خوانده و سپس شعر"میوه هنر" از پروین اعتصامی را خواندند که در ذیل میخوانیم:

                                     آن قصه شنیدید که در باغ٬یکی روز             از جور تبر٬زار بنالید سپیدار 

                                     کز من نه دگر بیخ و بنی ماند و نه شاخی    از تیشه ی هیزم شکن و اره ی نجار 

                                     گفتش تبر آهسته که جرم تو همین بس      کاین موسم حاصل بود و نیست تورابار
 
                                     تا شام٬نیفتاد صدای تبر از گوش                شدتوده در آن باغ٬سحر٬هیمه ی بسیار

                                     دهقان چو تنور خود از این هیمه برافروخت    بگریست سپیدار و چنین گفت دگربار 

                                     آوخ که شدم هیزم و٬آتشگر گیتی              اندام مرا سوخت چنین ز آتش ادبار 
 
                                     خندیدبرو شعله٬که از دست که نالی ؟!      ناچیزی تو٬کرد بدین گونه تورا خار 

                                     آن شاخ که سر بر کشد و میوه نیارد!!!      فرجام٬به جز سوختنش نیست سزاوار  

                                     جزدانش حکمت نبود میوه ی انسان         ای میوه فروش هنر٬این دکه و بازار

                                     از گفته ی ناکرده و بیهوده چه حاصل        کردار نکو کن٬که نه سودی ست ز گفتار  

                                      آسان گذرد گر شب و روز و مه و سالت     روز عمل و مزد بو.د کار تو دشوار

سپس خانم فاطمه حکم آبادی به مناسبت شهادت حضرت علی حکایتی در مورد کرامات حضرت علی (ع) از کتاب علی ، امیر خورشید و ماه اثر محمدمرتضی اثنی عشری خواندند که بسیار آموزنده بود .

در ادامه خانم بداغ آبادی داستان زیبای خود به نام" عشق بی پایان" را خواندند  که قسمت آغازین آن به شرح ذیل می باشد:

به نام تک یلدای عاشق

نمیدونم این عشق وعاشقی چیه که هر کی از راه میرسه میگه الهی بسوزه پدر عشق و عاشقی

آخه چرا مگه هرکسی عاشقه،کفر کرده است

خب خد ا عاشق می کنه پس گنه نیست آخه منو خدا عاشق کرده.من ندیدمش اما تعریفش و زیبایی اش و اخلاقشو و قد رعناشو و جمال وکمال اونو شنیدم و عاشقش شدم.دوستام میگن عاشق باشی سرت کلاه می ره.میگن از این به بعد عاشقی رو با آ کلاه دار نوشت تا اون موقع بفهمی که سرت کلاه می ره یا نه.اما من میگم من هنوزم...

در ادامه خانم نگین وکیلی داستان کوتاه خود با عنوان"فریاد" رو خواندندکه متاسفانه علیرغم تاکید مکرر که اعضا باید مطالب قبلا در صفحه ای جداگانه نوشته و تحویل مسئول کتابخانه جهت درج در وبلاگ دهند ولی تاکنون تحویل نداده اند.

سپس خانم زهره رشیدی زاده داستان کوتاه خود در مورد شهید ابراهیم همت را خواندند که بسیار زیبا بود

آقای محمد احمدی شعری در مقام حضرت علی(ع) سروده بودند که درادامه می بینیم:

                                            گذشت از سر کوچه، به دوش انبان داشت

                                                                                       کسی که صورت خود را همیشه پنهان داشت

                                           کسی که نیمه شب سر به چاه نخلستان

                                                                                       ز هول و ترس خداوند، چشم گریان داشت

                                          دوباره بوی خدا، کوچه کوچه پیچیده

                                                                                         زمین زیر قد قدمهایش عطر باران داشت

                                         شفق دمیده و چشمش هنوز بیدار است

                                                                                        به لب دعا و مناجات و صوت قرآن داشت

                                        برای مردم این شهر چود دعا می کرد

                                                                                      دعا برای خودش نیز ترک آنان داشت

                                       دوباره طفل یتیمی به پیشواز آمد

                                                                                      و باز در نظرش انتظار یک نان داشت

                                      قدم خرابه نهاد و خرابه در قدمش

                                                                                      به رقص آمده و اشتیاق جانان داشت

                                      دو چشم گوشه نشین خرابه در راه است

                                                                                      فقط به آمدن او همیشه ایمان داشت

                                       ندای مبهمی از آسمان به گوش رسید

                                                                                      و مرد جانب مسجد قدم شتابان داشت

                                    نوای هاتف قدسی ز گوشه محراب

                                                                                       خبر ز فاجعه ای بد برای انسان داشت

                                   تمام لذت عمر همین است

                                                                                      که مولایم امیرالمومنین است(2)

جناب آقای احمد عابدی از دیگر اعضا شعری از فرامز عرب عامری خواندند که بسیار با معنی بود

 آٔقای علی احمدی نیز به مناسبت قطعه شعری به مناسبت مقام و منزلت حضرت (ع) سروده بودند به شرح ذیل:

                                آقای کهنه پوش فدای تو جان ما                   حق لدیک یا علیا مظهر الهدی

                                ای عدل تو زبانزد هر مجلس و نقال               یا صاحب الرسول فی الضر و البلا

                               سلطان بی عمارت و بی کاخ و کهنه پوش       دروازه علوم نبی جان مصطفی

                               ای وای از آن شقی که در آن صبح پر بلا        برکند ریشه عدالت و زهد از میان ما

                              ای وای از آن شقی که به تیغ عناد و جهل       افکند این چنینه آتش حسرت به جان ما

                             از خاک پر کشید و رفت غریبانه بو تراب           افسوس و آه مانده به ج انهای بی نوا

                             زوج البتول رفته بر مهمانی رسول                  با سینه ای پر از حکایت بی مهری و جفا

                            دیگر نزاید همچو علی مادر کسی                 دیگر به دهر نیز نیاید چو مرتضی

در انتهای نیز آقای ملایی شعر زیر را خواندند:

                            ای دل ز چه غمگینی مولات علی باشه            او چشم دل احمد نور ازلی باشه

                           سر سلسله ی مردان کرار به هر میدان              چشم دل و نورجان فیض نبوی باشه

                            قفل دل گمراهان بردست و دعای اوست            جان داروی مشتاقان شاه علوی باشد

                           هجش ز پی قرآن آن مظهر بی نقصان                 آمد ز دل و از جان بی نقص و جلی باشد

                           در روز قدیر آمد الملکت رسول الله                       بعد ازتو پسرعمت مولا و ولی باشد

                           هر لحظه به خود گوید مجنون دل آکنده                ای دل ز چه غمگینی مولات علی باشه

جلسه راس ساعت 19/30 عصر با ذکر صلوات بر محمد و آل محمد به پایان رسید.

 درد ودلهایتان را محبوس نکنید!!!

شاید شما هم حرفی برای گفتن داشته باشید!

 وعده ما : پنجشنبه ها    ساعت 18/30  

سالن مطالعه کتابخانه مسروری

به دوستان خود اطلاع دهید